آئورلیانو

نمی‌توانم بنویسم، نه که نخواهم، واقعا نمی‌توانم که بنویسم؛ دوست دارم، نیاز هم، اما دستانم کوتاه است. دیشب یک درام ایرانی دیدم، یک نسیمی در دلِ حالاسنگ‌شده‌ام وزید، خواستم بیایم بنویسم که خوابم برد. امروز هم که کذا وکذا. همه‌ی آدم‌ها یک جوری که نگاهشان کنی دیوانه‌اند، من هم به این طریق.